Het was een bijzondere avond in de Klameare afgelopen vrijdagavond. Daar stond het kolderieke gezelschap Zoutmus op het toneel. Vijf heren in fladderige pakken met steevast iets kleurrijks op het hoofd. Voor logica was er op het podium geen plaats. De enige rode draad van de avond was de sterke muziek die de verbinding vormde tussen de snel opeenvolgende absurdistische sketches.
Goed op elkaar ingespeeld
Vanaf minuut een werd er een krankzinnige brij van idioterie over de toeschouwers heen gestort waar geen touw aan vast te knopen was. In razend tempo viel je van de ene in de andere scene. Toch verried de knappe timing dat Colin Linnekamp, Houk van Warmerdam, Mees van Warmerdam, Thijs Felperlaan en Jules Timmers uitstekend op elkaar zijn ingespeeld. Door hen werd op het oog niets aan het toeval overgelaten.
Waanzin
Vieren met z’n vijven is de titel van de voorstelling. En dat hebben we geweten. Werkelijk alles werd gevierd. Bijvoorbeeld het feit dat ezelpoot en hazelnoot prima bij elkaar passen. Of dat mannetje lepel al je problemen op een weinig diepgaande manier kon oplossen. Ook de verjaardag werd gevierd. Al waren de begroetingen nogal onorthodox en kwamen de heren er maar niet uit welk verjaardagslied het beste bij de gelegenheid paste.
Verrassing
Verrassing is een element waar Zoutmus patent op heeft. Zo verscheen er ineens een wanstaltig persoon ten tonele met zeven gootsteenontstoppers in de hand. Na wat jongleren werd er plots een grote ronde kaas aan een ontstopper tevoorschijn getoverd. Dan beginnen de heren uit het niets het carnavalslied ‘Heb je uien in je la? Zeg dan ja’, gevolgd door een geluidloze ‘Koop je Suf’ quiz. Er was deze avond werkelijk niets wat je verwachten zou.
Muziektheater
Het cement van de voorstelling is de knappe muzikale uitvoeringen en goed getimede geluidseffecten. Met ogenschijnlijk gemak begeleidden de heren elkaar en creëerden ze een muziektheater dat bol staat van energie. Enige minpuntje was dat de geluidbalans niet altijd optimaal was, waardoor de zang slecht te verstaan was. Al is het de vraag of je het dan wel zou hebben begrepen.
Geheel eigen genre
Zoutmus verrast continu en is moeilijk in een hokje te stoppen. ‘Poesje kopen’ lijkt in de verte op ‘De Dierenwinkel’ van Jiskefet en de stevige rock met bijpassende kolderieke sprongen doet aan Red Hot Chili Peppers denken. Het absurdisme van Herenleed en Monty Python kan ook in je opkomen. Maar daarmee doen we Zoutmus te kort. Op een knappe wijze heeft dit gezelschap een geheel eigen stijl aan de waanzin gekoppeld. Het zorgt niet altijd voor de vette lach, maar apart is het zeker.
(Bron Friso)