Op woensdag 20 maart jl. hield de Workumer Sport Vis Club, lees verder als WSVC, haar jaarvergadering in Restaurant ‘de Smidte’ aan het Súd in Workum. De opkomst was beduidend hoger dan voorgaande jaren, wellicht omdat één van de agendapunten hier debet aan was.
Voorzitter, Evert Hiemstra, liep vervolgens vlot de agenda door. Ook financieel gezien staat de WSVC er goed voor. Toch valt het te betreuren dat de zittende penningmeester, Johan van der Goot, zes jaar geleden al aangaf er mee te stoppen, maar tot op de dag van vandaag nog steeds is aangebleven. Dit omdat er voor hem, elk jaar opnieuw, geen opvolger is. Nu Van der Goot aangaf echt te gaan stoppen is het vijf voor twaalf, aldus te voorzitter, zonder penningmeester géén WSVC. Over en weer worden suggesties gedaan. Een kleine vis wordt uiteindelijk uitgegooid met de hoop, om een grote snoek, in dit geval een penningmeester, te vangen. Met ruim 1200 vispashouders kan een club slechts voortbestaan als er een voltallig bestuur is, is dat niet het geval, dan is het over en uit, aldus voorzitter Hiemstra. Het is dan ook niet voor niets, dat twee afgevaardigden van Hengelsportvereniging uit St. Annaparochie aanwezig zijn. Zij nemen ons mee naar ‘wellicht’ een nieuw voortbestaan.
Voor, en zeker na de Tweede Wereldoorlog, groeide het aantal hengelsportverenigingen enorm. Het was in de tijd van de wederopbouw en de tijd waarin ‘vrije’ tijd zich aankondigde en men deze ‘gekregen’ tijd zo aangenaam mogelijk wilde benutten. Aan bestuursleden geen gebrek. Een bestuur van acht man sterk was toen heel gewoon. Heden ten dage moet men blij zijn met drie bestuursleden, te weten een voorzitter, een secretatis en een penningmeester. Nieuwe bestuursleden zijn schaars, zowel uit de oudere dan wel de jongere generatie. Verenigingen sneuvelen door gebrek aan bestuursleden. Vele visclubs zitten daardoor in zwaar weer. Zo heeft Harlingen géén visvereniging meer, terwijl deze Elfstedenstad in haar glorietijd kon beschikken over drie visverenigingen. Vanuit ‘De Deinende Dobber’ is toen een plan ontstaan, waarbij de visverenigingen gezamenlijk, maar wel ieder zelfstandig verder gaan. Er vormt zich dan één hoofbestuur, met voorzitter, penningmeester en secretaris. Onder dit hoofbestuur, wat gezien kan worden als overkoepelende organisatie, komen ‘los’ van elkaar de visverenigingen. Elke vereniging houdt zo zijn eigen identiteit en activiteiten, maar kan dan zonder het ‘echte’ veelomvattende werk van bijvoorbeeld het werk van een penningmeester.
Voorzitter Hiemstra ziet dit, nu het traject nog in de kinderschoenen staat en dus niet vandaag of morgen al gerealiseerd is, zeker een goede stap in de toekomst. De aanwezigen gaan hierin, redelijk, mee. Men ziet de WSVC liever zelfstandig blijven, maar dát kan alleen als er nieuwe bestuursleden zich aanmelden en die zijn er niet, aldus Hiemstra, waarop de aanwezigen zich wijselijk stilhouden. Waar wel voor gewaakt moet worden is dat WSVC bij samenvoegen haar ‘eigen’ geld houdt aldus één van de aanwezigen en dat gaat ook zeker gebeuren, aldus voorzitter Hiemstra. Samengevat, WSVC gaat mee in het hier zojuist benoemde traject en houd haar leden uiteraard op de hoogte.
Positief is te noemen, dat er in het najaar van dit jaar, eindelijk een strekdam komt in het IJsselmeer. Dit in eerste instantie om verzanding van het vaarwater it Soal te voorkomen. De strekdam krijgt aansluiting bij de punt van Workum, het stuk strand wat niet van Soal Beach Resort is. De strekdam krijgt een aantal visplateaus, ook voor minder validen en een betonnen wandelpad. Het plan van een strekdam, dat zich in 1997 voor het eerst openbaarde kan nu, anno 2024, eindelijk worden gerealiseerd. Waarvoor alle lof voor de initiatiefnemers, waaronder Henk Miedema. Minder lof is er voor het feit, dat er in Workum nog steeds geen, voor eenieder toegankelijke, trailerhelling is. Dat is op z’n zachts gezegd, voor een stad als Workum, dat omringd is door water en trots is op de vele gasten die Workum aandoen, beschamend te benoemen.
Uiteraard was er tijdens de jaarvergadering, traditiegetrouw, de uitreiking van de Kanjerprijs. Een prijs welke wordt uitgereikt voor de grootste baars, snoekbaars en snoek. In de jaarvergadering van 2023 is vastgesteld, dat diegene die in aanmerking kwam voor de Kanjerprijs, ook aanwezig diende te zijn op de jaarvergadering. Dit jaar was er slechts één aanwezig. Thymen Hendriks had als enige zijn vangst, met foto, gemeld waardoor hij de bokaal en een attentie voor de snoekbaars van 89 cm in ontvangst mocht nemen. Natuurlijk hoopt het bestuur voor het komende jaar op meer inzendingen, wat de onderlinge competitie ten goede komt.
De voorzitter sluit de vergadering rond half tien en wenst een ieder een goede vangst toe.
(Bron Friso)