Voor de corona-uitbraak was Marica van der Meer uit Workum bezig met een wereldreis op de fiets. Helaas moest ze haar trip voortijdig afbreken. Tijdens de lockdown heeft ze niet stil gezeten en schreef ze drie ‘corona huisarrest-boeken’. Volgend jaar hoopt ze opnieuw te vertrekken voor een reis rond de wereld. Uiteraard op de fiets. “Voor mij is dat het ideale vervoermiddel. Hiermee kan ik extra lang genieten van de reis, altijd stoppen om foto’s te maken en mijn eigen route bepalen.”
De Friese schrijfster, fotograaf, reisleidster én fietsliefhebster heeft altijd een voorliefde voor reizen gehad. Dat blijkt in haar genen te zitten. “Mijn oma boekte na de oorlog haar eerste vliegreis, wat in die tijd behoorlijk uniek was. En mijn moeder ging op 21-jarige leeftijd als verpleegster in Engeland werken.” Dus zodra Marica haar toeristische opleiding in Utrecht afrondde, trok ze de wijde wereld in. “Via een baantje in Frankrijk, ging ik naar het voormalige Joegoslavië, de Canarische Eilanden en belandde ik in de Verenigde Staten.” Vervolgens werkte ze anderhalf jaar in Honolulu, waarna ze zeven zomers reisleidster was in de Verenigde Staten. “Ik had me voorgenomen om rond mijn dertigste serieus te worden. Ik ging terug naar Nederland en koos voor een kantoorbaan. Dat paste absoluut niet bij mij. De muren kwamen op me af. Ik besloot nog één grote reis te maken, als afsluiter van mijn reizende bestaan. Maar dat werd een nieuw begin.”
Voordelen van de fiets
Ze wilde het liefst zo lang mogelijk van haar reis genieten. Daarom koos Marica voor haar fiets als vervoermiddel. Fietsen brengt volgens haar nog meer voordelen met zich mee. “Ik kan overal stoppen om mooie foto’s te maken en kan zelf bepalen waar ik heen ga. Bovendien ben je met een fiets helemaal zelfvoorzienend. Alles wat ik nodig heb, zoals kookgerei en slaapspullen, zit in mijn fietstassen.”
In 2002 stapte ze in Vuurland, het meest zuidelijke puntje van Zuid-Amerika, op de fiets. Na achttien maanden en ruim 27.000 kilometer bereikte ze Alaska. Deze extreme reis was voor haar de aanleiding om het boek ‘Van Vuur naar IJs’ te schrijven. In 2005 stond de volgende reis gepland, die als basis diende voor het boek ‘Rond Afrika’. “Ik wilde heel graag naar Afrika, maar op de fiets vond ik dat te gevaarlijk. Daarom heb ik deze keer voor een auto met vierwielaandrijving gekozen. In een jaar tijd hebben we in totaal dertig landen bezocht. Daarbij heb ik mijn fiets echt gemist. In een auto spreek je veel minder snel met mensen.”
Op verjaardag in Australië
In 2014 vroeg haar vriendin Maria uit Australië of ze op haar verjaardagsfeestje wilde komen. “Dat is goed”, antwoordde Marica, “maar ik kom wel op de fiets.” Hiervoor was ze vijftien maanden eerder al vertrokken. “Ik fietste 28.000 kilometer en heb mijn reis zo gepland dat ik precies op de dag van het feestje aankwam”, vertelt de schrijfster, die daarna het boek ‘Weg van de Wereld’ schreef.
Al snel daarna begon het weer te kriebelen. “Ik miste de vrijheid en het leven op de fiets, waarbij ik alle zorgen thuis kan laten. Daarom besloot ik aan het eind van mijn vijftigste verjaardagsfeest de verkeerde kant op naar huis te fietsen. Ik belandde in de haven van Antwerpen waar ik per vrachtschip een lift kreeg naar Zuid- Amerika.” Het doel was om letterlijk de wereld rond te fietsen. Helaas strooide corona roet in het eten en strandde ze in Los Angeles. “Ik wilde graag door naar Japan en zo weer naar huis fietsen, maar dat werd me onmogelijk gemaakt.”
Huisarrest
Een stille periode brak aan. “Normaal organiseer ik onder de naam Marmee Reizen groepsreizen naar Zuid-Amerika, Afrika en Azië, maar door corona kon dat niet doorgaan. En ook als fotografe kon ik niet aan het werk. Ik had dus volledig huisarrest.” Ze ging echter niet bij de pakken neerzitten en besloot fietsenreizen door Nederland te organiseren. Haar uitgever vroeg haar of ze daar een fietsrouteboek over kon schrijven. “Na mijn reisverhalen en reisgidsen over Bolivia, Mexico en Indonesië, was dit een logische vervolgstap, waarbij ik mijn drie passies – fietsen, schrijven en fotograferen – uitstekend met elkaar kan combineren.”
“Omdat ik van extremen houd, besloot ik voor de langst mogelijke route te kiezen: van Vlissingen tot Harlingen.” Het resultaat is het boek ‘Fietsen van Walcheren naar de Waddenzee’. De route leidt via de mooiste Nationale parken, zoals de Oosterschelde, de Biesbosch, Hoge Veluwe, De Weerribben naar het culturele erfgoed van de Waddenzee. “Ik heb gekozen voor mooie fietspaden langs de rivieren en routes door prachtige vestingsteden en Hanzesteden.” Ook geeft ze in het boek achtergrondinformatie en noemt ze leuke historische feiten en anekdotes. “Ik heb allerlei mensen geïnterviewd die ik langs de route tegenkwam, zoals een dove veerbootkapitein en een boswachter van op de Hoge Veluwe.”
Routes dichter bij huis
De boekverkoop ging zo goed dat de uitgeverij haar vroeg of ze misschien een route wilden beschrijven die wat dichter bij huis ligt. “Zelf dacht ik aan ‘Fietsen rond de voormalige Zuiderzee’ en mijn uitgever stelde ‘Fietsen langs de elf steden van Friesland’ voor, waarop ik antwoordde: ‘dan maak ik ze alle twee’. Omdat de uitgeverij de boeken graag in het voorjaar wilde uitbrengen, zijn ze tegelijk verschenen.”
Het boek over de Zuiderzee gaat niet alleen rond de polders, het Markermeer en het IJsselmeer, maar ook rond de Waddenzee, over drie Waddeneilanden. “Ook al is er al een fietsroute rond de Zuiderzee, ik denk het altijd beter te weten en maak er echt mijn eigen route van.” Zo is het ook met de Elfstedenroute gegaan. “De Elfstedentocht is natuurlijk duidelijk bewegwijzerd, maar een nadeel vind ik bijvoorbeeld dat je van Sneek naar IJlst gaat en vervolgens weer terug naar Sneek. Ik heb mijn route langs het Brekkenpad laten lopen, omdat ik dat een prachtig fietspad vind. Dan fiets je van Workum naar IJlst en van IJlst naar Bolsward. Ook wilde ik graag dat mijn route langs het Sneekermeer loopt. Daarom zakken we iets verder af vanuit Leeuwarden. Ook gaan we na Sneek via Langweer naar Sloten. Ik heb telkens voor de mooiste en niet de meest snelle of praktische route gekozen. Daardoor kan het zijn dat fietsers bijvoorbeeld zelf wat hekjes moet openen, maar dat hoort erbij”, zegt ze lachend.
Handboek voor vakantiefietsers
Een nieuw project is alweer bijna afgerond. “Mijn uitgever heeft mij gevraagd of ik een handboek voor vakantiefietsers wil schrijven. Dat manuscript is bijna klaar. Daar heb ik de hele winter mijn best op gedaan. Ik vind het fijn om mijn kennis te delen met vakantiefietsers. Zo kunnen mensen leren van de fouten die ik al gemaakt heb. Ook wil ik lezers graag motiveren om met de fiets op reis te gaan. Ook zonder auto kun je een prachtige vakantie beleven.”
Tijdens een fietsreis zit het geluk in heel kleine dingen, weet ze. “Wanneer je na een hele dag ploeteren een prachtig kampeerplekje hebt gevonden of wanneer je midden in de woestijn een flesje koud water krijgt of een vers broodje. Het zijn de ontmoetingen met mensen die het reizen op een fiets fantastisch maken, daarna pas de prachtige natuur en toeristische attracties.”
Nu de coronamaatregelen van de baan zijn, heeft Marica weer allerlei plannen gemaakt. “Deze zomer ga ik rond de Adriatische Zee fietsen en voor oktober staat er een groepsreis naar Madagaskar op het programma. Volgend jaar hoop opnieuw te kunnen beginnen aan een reis rond de wereld op de fiets. Daar heb ik ontzettend veel zin in. Ik ben niet bang voor het onbekende. Ik ben er juist naar op zoek.”
(Bron Groot@Bolsard-IJsselmeerkust. Tekst: Wendy Noordzij, Foto’s: Marica van der Meer)