De herdenking van 4 mei in Workum was weer een waardig gebeuren. Ook nu weer begon het eigenlijk al een week eerder met de herdenking door de basisscholen in Workum bij ‘hun’ Verzetsmonument. Daaraan is in de vorige Friso al aandacht geschonken. Ook op 4 mei hadden de basisscholen een aandeel. Weliswaar zeer bescheiden wat betreft het aantal kinderen – veel zijn al met vakantie – maar daarom niet minder belangrijk. ‘Kinderen hebben de toekomst’ is een veel gebruikte term, maar daarom niet minder waar.
Bij de herdenking op 4 mei bij het Monument op de Algemene Begraafplaats werden de gedichten die de kinderen op school hadden gemaakt, nog een keer voorgelezen. Zoals gebruikelijk begon de plechtigheid bij het Verzetsmonument, waar, voorafgegaan door de trommelaars vader en zoon Kuipers, de stille tocht naar de Algemene Begraafplaats begon. Daar aangekomen werden door de aanwezige leerlingen van de basisscholen bloemen neergelegd bij de graven van in de oorlog gesneuvelde Workumers. Vervolgens dan het begin van de plechtigheid met de Last Post (gespeeld door trompettist Siebe Bokma), daarna de twee minuten stilte en dan het Wilhelmus. Na het voorlezen van de gedichten, was er de kranslegging, gevolgd door een prachtige toespraak door Pieter Greidanus namens het gemeentebestuur. Waarmee de plechtigheid was beëindigd. Hierbij ook nog een woord van dank voor Klaas Folkerts die wederom voor de noodzakelijke geluidsinstallatie zorgde.
De liefhebbers konden daarna in de Doopsgezinde Kerk een concert bijwonen door bas-bariton Sven Weyens en pianiste Julia Buizer-Madzhar. Het programma vermeldde een aantal liederen uit ‘Des Knaben Wunderhorn’ van Gustav Mahler en ‘Die Weise von Liebe und Tod des Cornets Christoph Rilke’ van Viktor Ullmann. Vooral dit laatste werk, zonder ook maar iets af te doen aan de prachtige muziek van Mahler, was huiveringwekkend indrukwekkend. Het confronteert ons genadeloos met de waanzin van oorlog, waarbij vooral de laatste zin schrijnend is: “In het volgende voorjaar (het kwam treurig en koud) reed een koerier van de baron van Pirovano langzaam Langenau binnen. Daar had hij een oude vrouw zien huilen”. Dat zou iedere machthebber die ooit een oorlog zou willen beginnen, diep tot het gevoel moeten laten doordringen. Voorlopig zal een herdenking op 4 mei nog steeds noodzakelijk zijn, zodat we op 5 mei het recht op bevrijding kunnen hebben.
(Bron Friso)