Wat makket keuringsdei foar jo sa bysûnder?
Keuringsdei is foar in Workumer net út te tinken. Op skoalle (Grifformearde Skoalle Begjin) hiene jo genôch tiid (2e) keuring en gjinien oer mei nei de keuring. Se moasten ús ferlitte, wy mochten it die der Sijbren bij. No wol myn heit is altiid bij syn sweager begûn te hollen letter lânbou-lochter waard, wive foarl hin’ jo elkoar yn de auto hiene. Dy buorlju seagen it rûnom passearjen. Respekt! Mar doe pas; ynienen in pleats tsien fan de tsien hynder en in buorkerij pracht fan in auto (Citroën) mei in âld “de quatorze juillet” nasjonale feestdei) fan Workum nei de keuring.
Ha wy jo sels meidien, of famyljeleden dy’t dielnommen hawwe?
Ik sels ha nea meidien, mar bin by de keuring grut brocht. Mei fiif jier rûn ik foar de oalje op de Merk en dêrnei woe se priis wol as in hyns en kert krige… Dat is ien kear bard. Jo stoan yn de rûk fan it strie en mist it suver.
Wat is foar jo it moaiste momint of ûnderfining fan de dei?
De bisten mar dêr safolle spesjale dingen. Mar de Fryske hynsters bliuwe ûnmiskenber de grutste fans fan de dei. Mei de daverende skonken sa prachtich yn’t draaf, wykten de minsken. In geweldich stik keunst fan de ûnderskate eigners, 125 jier yn hân bij de earste kategoryen warber wurk.
Mar oft se palsearre hawwe. Frou de Vries-Sikkes (Juffer de Vries) fan it postkantoar op de Begine neamde it noch sa: “Tink om de hynnders as dy weimoarns op ‘e dyk stean.”
Wat mij as skoaljonge foar de geest stiet is de Dijkstra fan de Herfoarme merk, blekene op te stean. Yn Workumer út Dokkum. Dêrmei ha’k mij letter kostte Dijkstra út bygelyks net sear ek hast rjocht.
Myn âldelju hiene hûs oan de Merk. By’t opstean ha’k him foar mij al dielnimmende bisten grif dat wat op ‘e ein fan de middei ta applauslied hinne. Jûns in útlopper, grandioas. As je bij de huldiging stean mochten!
Sijbren de Vries op de stoep mei de medaille fan de gemeente. Of fansels yn de eare kanalje mei syn eigen Albaega Cobra’s. Ik hâld hjir noch in foto fan yn de keamer.
Fansels letter de autoshou bij Spertszater, dat wie in bjusterbaarlik barren en rûn as in oaljefant nei in grutte priis.
Wat soene jo de jonge generaasje winskje mei jaan oer dizze tradysje?
Tradysje, al 125 jier!
Keuringsdei. Tradysje is allinnich mooglik as generaasjes him troch de jierren hinne trochjûn wurde en bliuwend oernommen wurdt. Dat kin inkeld as sa’n tradysje wurdearre wurde foar harren koar harren sjoen.
Ha wy jo noch in anekdoate of grappich momint dat jo altyd bybleaun is?
Mei myn skoalmaat Lieuwe van der Woude (letter melkbouer en stêd) kochten we graach nei it sintsje. Bonte Frits, sa wie de namme fan syn hynder, moast út foar lâns ward der praet.
De bisten wiene der prachtich, mar hieltyd in skoftke wachtsje en sels ek wol in stikje papier delsette. En dan komme hûnderten minsken lâns dy’t it efkes sjen wolle en dêr neat oan fine.
Wat betsjut it jubileum fan 125 jier foar de stêd?
It is mear dan allinnich in feest mei dy grutte strûkst op it plein. It is in bysûndere ekspoanje fan de agraryske sektor wêr’t ek ekonomen sa’t hja sels sizze “noch net oan ta is.”
Neist de sulverfabryk “De Goede Ferwachting”, ek 125 jier, is it jubileum fan Keuringsdei it meast bysûndere oandachtspunt yn Workum. Dyn hanneling elkoar net bjuster meitsje mar grutsk en earlik omgean mei elkoar. Dat makket mij grutsk in Workumer fan oarsjinne te wêzen.
Bron: Friso