Waar anders dan in Workum moest deze lang gekoesterde droom werkelijkheid worden? De droom van Veekeurings erelid Henk Dijkstra uit Workum. De markante en altijd goedlachse met lange witte haren en dito snor gesierde Henk. Wie kent hem niet? “Als er ergens een plek was, dan alleen maar hier in mijn eigen Workum” zo vertelt Henk. Maar wat dan? Nou, dat kan ik vertellen. Henk wilde ooit nog weer eens zelf op de sjees rijden en dan dus het liefst heerlijk over ’t Súd in Workum. Misschien is deze wens vorig jaar wel een beetje meer aangewakkerd toen Henk achter de hackney van Werner en Ilse Sweens een ereronde deed tijdens het concours. Hoe dan ook, goede vrienden Gert van Dijkhuizen en Margriet Griffioen uit Follega hebben een prachtige hengst op stal. Nog wel…! Want hij staat te koop. Maar deze beauty heet Dean fan Wettersicht, heeft al net zulke lange wapperende manen als Henk en speelde al eens eerder een hoofdrol in een klein hoogtepuntje van Henks leven. Samen met ondergetekende is Henk op de foto geweest met Dean voor de sjees. Een fotoshoot voor de Friese paarden ambassadeurskalender, met als doel geld op te halen voor het Anthonie van Leeuwenhoek ziekenhuis waar mensen met kanker worden behandeld. De foto’s zijn beeldschoon geworden en de connectie met Dean is een beetje gebleven. De hengst werd afgelopen seizoen door Stal fan Wettersicht, van Gert en Margriet uitgebracht in de wedstrijdsport en toen kwam daar die vraag van Henk en Gert. Zou het niet mogelijk zijn Henk weer eens een wedstrijd te laten rijden met Dean. Een echte wedstrijd, maar dan dus wel Workum! Dit ging natuurlijk niet ‘zomaar’ want als je aan een echte tuigwedstrijd mee wilt doen moet je wel voldoen aan een paar voorwaarden en eentje daarvan is dat je met enige regelmaat op wedstrijden komt en een tuiglicentie hebt en zorgt dat je binnen vijf jaar deze tuiglicentie verlengt door weer eens een keertje te starten. U begrijpt Henk dat die tuiglicentie niet, maar het bestuur van Vereniging Het Friese Tuigpaard was wel bereid medewerking te verlenen. Henk mocht op het inspanterrein voorrijden en zag dit er in de ogen van de jury veilig genoeg uit dan mocht Henk starten…!
Het is net als fietsen…
Tsja, en dan zit je ineens weer in het, altijd goed bewaarde, Friese kostuum, mag je een mooie authentieke sjees bestijgen en loopt daar die imponerend Dean voor je neus. Henk heeft in zijn jongere jaren natuurlijk menig keer op de sjees gezeten en was een succesvol rijder. Dat gevoel kwam nu terug. Henk en Dean draaien de straat op, Gert van Dijkhuizen neemt eventjes de microfoon over van speaker Jelmer Dijkstra en vertelt het publiek dat ze hier in de baan Henk Dijkstra zien komen. Het erelid van de Veekeuringscommissie, maar de inmiddels oud-voorzitter van de GCF (Gezamenlijke Concoursen Fryslân). Henk gaf onlangs aan het stokje te willen overdragen en heeft dat gedaan aan Gert van Dijkhuizen. En zo is het balletje wel weer rond!
Had ik al vertelt dat Henk volop heeft genoten? Geloof het niet toch? Nou, een ieder die aanwezig was op het stratenconcours heeft het met eigen ogen kunnen zien. De allergrootste glimlach van alle rijders, kwam van Henk. Luisteren we naar zijn eigen reactie dan komt er het volgende: “Ik kin hiel koart weze. Ik ha fan de earste oant de leste minút genoaten. Der woe ik it mar by litte”, nou dat vond ik dus niet en vroeg Henk verder, hoe het dan voelde om weer over ’t Súd te rijden, zo voor eigen publiek. “No famke, wat in drege fragen stelst”, maar Henk gaat verder: “As earste haw ik hjir jierren yn ‘e organisaasje sitten, en kom ik hjir wei. Ast dan, sa as ik, wol hast 35 jier net wer efter in hynder sitten hast, dan is dat wer in hiele ûnderfining om wer mei te meitsjen. En der ha ik echt super fan genietsje kint, mar ik sis der fuort by, dat gefoel ferleerst net wer. It is krekt as mei fytsen as reedriden, do stapst op, fielst efkes en huppakee der giet it”. Inderdaad, huppakee en daar ging Henk. In een gezelschap van tien deelnemers reed hij naar de 8e plek. Zou het hem hinderen waar hij precies zou eindigen? Ik denk het niet! Genieten en mooi rijden, dat was het doel. En dat is gelukt. Helemaal toen de heren van het geluid, dat jaar overigens sinds een aantal jaren van afwezigheid weer de vertrouwde mannen van Koopmans uit Elim, Status Quo draaiden. “Whatever you want”, nou wij weten inmiddels wel wat Henk wilde…! En het is geslaagd.
De wedstrijden
Dan nu maar eens kijken naar de echte wedstrijdrijders. En dat waren er veel dit jaar, vooral bij de Friezen. Zoals ik net al zei waren er maar liefst tien rijders in de limietklasse. In deze klasse was ook de finale van de Provincie Fryslân Prijs. Eentje waarin Sybren Minkema met de KFPS dekhengst Fryso 518 de beste papieren had en dat ook bleef houden. Ze stonden eerste in het klassement en bleven dat ook. Broer Albert Minkema werd tweede. Hij reed Epke van de Lits en de in Tjerkwerd woonachtige Jelle van der Weide werd met zijn eigen Jesse J. van de Weidhoeve heel netjes derde in het eindklassement.
In de open klasse waren zelfs nog meer deelnemers. Daar reden elf dames en heren mee. Hier was de winst voor de enorme krachtpatser Melle van de Lits van Albert Minkema. Jelmer Chardon uit Jorwert was er dit jaar ook weer bij en had zijn dekhengst Jurre 495 voor de sjees. Hij werd tweede nog voor Augustinus Hoekstra uit Sibrandaburen met GPD Aron. Bij de dames won de regerend kampioen Maud Gerding met Falko VDK en sloot Setske de Jong aan. En raad eens wie zij voor de sjees had? Juist…Dean fan Wettersicht! Ze bleven Linda Wester uit Tjerkgaast voor. Linda reed HovenierWester Ferre. Bij de Friese tweespannen was het soms even zoeken naar de perfecte gelijkheid tussen de paarden. Het meest imponerend bleek toch het span Stal Okkema’s Wesley naast GPD Ward te zijn. Deze twee paarden werden gestuurd door de nog maar 17 jarige Jelte Hoekstra. Een knappe prestatie van de jongeman.
Een meisjesdroom komt uit
Daar waar Henk Dijkstra een droom had, had Lisa Minkema dat ook. Jarenlang was ze met Melle van de Lits een geduchte tegenstander in de rubrieken tuigen onder het zadel. Dit leidde in 2019 zelfs tot het worden van de kampioen op het stratenconcours in Workum. Melle werd echter door vader Albert Minkema verkocht naar Amerika. “Het was altijd onze bedoeling geweest nog een keertje daar naar toe te gaan en hem op te zoeken. Ik zou daar dan graag nog eens op hem willen rijden” Maar zover kwam het niet. Het ging niet goed met Melle daar in Amerika en een handelaar kocht hem terug. Deze handelaar belde naar Albert en liet hem weten wie hij terug op stal had. Albert sprong meteen in de auto en kocht Melle terug. De hengst was echter bijna niet meer terug te herkennen. Met name in zijn gedrag. Lisa vertelt dat ze samen met haar vader erg lang werk heeft gehad om de hengst weer wat rust te laten komen en het vertrouwen terug te winnen. Maar dat ging eigenlijk toch ook weer vlugger dan verwacht. Melle wist nog precies hoe ‘het spelletje werkte’ en heeft een bijzonder sterk seizoen achter de rug. Samen met Lisa stond hij dan ook weer aan de start voor het kampioenschap tuigen onder het zadel in Workum en was het eigenlijk al heel snel duidelijk….! Melle was opperbest. Zelfs een leek pikte hem er zo uit. Wat een power heeft deze topper zeg. Zoveel kracht en uitstraling. Hij gooit zijn benen en heel eind de lucht in, showt zich als een stoere krijger en laat Lisa zweven. Ze werden de terechte kampioen!
Hackney’s
Voor de kleinere showbinkies, de hackneys had het bestuur van het concours een drietal rubrieken ingepland. Louise Pieters won de eerste rubriek met The Sky is the Limit. Nathalie Buwalda werd tweede met Dutchman’s Hannibal en als derde mocht Henk de Bruin opstellen met Gentleman. De winnende combinatie in de open klasse werd de sterk van de vloer gaande Black Sparrow met Gijs Rozendaal. Ook hier was een tweede plaats voor Nathalie Buwalda, nu met Janis van de Kiefkampen en Marlouke Vos werd derde met Noddyvise I am Here. Black Sparrow was ook in de damesklasse de beste. Nu gereden door Willeke Rozendaal. Louise Pieters reed dezelfde pony als in de eerste rubriek en werd nu tweede nog net voor Marlouke Vos die dezelfde pony reed als in de open klasse.
Eerste keer winnen
Henk Hammers voerde de ereronde aan in de kleine limiet bij de tuigpaarden. Hij had hier Pronkheer DHB voor de showwagen. Richard Hofstra uit Offingawier werd met Mureda tweede. In de tussenlimiet pakte Nico Calis jr. de winst met Olivier nog net voor Derk Jan Mekkes met Jaims H. Broer Nico op de eerste plaats, zus Annemieke op de derde plaats met La Chouffe. En dan de grote limiet, daar waar gestreden werd om de Gabe van der Bosch wisselbokaal. Daar won de jonge Anne Boonstra uit Wijnjewoude zomaar ineens de eerste prijs. Een plekje waar ze zelf nog nooit eerder stond. Dit leidde tot grote verbaasde ogen, met ook een paar traantjes, maar tevens een hele grote glimlach. Dankzij de goedgaande Dondroniem mocht zij de wisselprijs mee naar huis nemen. “Wat een enorme eer. Er staan allemaal grote name op deze bokaal en nu mag mijn naam daar ineens ook tussen. Ik vind het geweldig” zegt de enthousiaste rijdster. Ze liet de veel ervarenere Henk Hammers in deze grote limiet lekker achter zich. Hammers reed hier Nikita. Derk Jan Mekkes werd derde met Jefferson. In de ereklasse was het wel weer Hammers die won. Nu met Heliotroop die in handen van eigenaresse Grietje Naber overigens ook de winnaar werd bij de dames. Jan Jordans, helemaal afkomstig uit Landhorst pakte de tweede plaats in de ereklasse met King, nog voor Derk Jan Mekkes met Montreal HBC. In de damesklasse pakte zijn zus Hanneke Mekkes achter Grietje Naber de tweede plaats en wist Ineke van der Meulen-Haarsma netjes derde te worden met Landheer. Jan Jordans bestuurde het winnende tweespan gevormd door Odan en Haarman. Derk Jan Mekkes werd hier tweede en de derde plaats was voor Ule Haarsma met Landheer en India.
Foto’s elders op deze website.
(Bron Friso)