Het zwaarste solo-zeilevenement van Nederland kent dit jaar twee jubilea. Het is ten eerste de 45-ste editie van de door markante Workumer vuurtorenwachter Reid de Jong bedachte prestatietocht. Voor de opvolgers van de overleden De Jong, is het dit jaar de tiende keer dat ze deze ‘Singlehanded’ organiseren. Met op dit moment 75 deelnemende zeilschepen aan de tocht van maximaal vier etmalen. Een klein gedeelte zeilt de tocht als duohanded. Meestal zijn de duo’s oudere deelnemers die het evenement niet willen missen, maar niet meer alleen kunnen of durven te zeilen. Frits Brattinga en Elly Sonnega zijn de huidige opvolgers van Reid de Jong en zij organiseren het zoveel mogelijk in zijn markante sfeervolle stijl, met moderne aanpassingen. Een zoon en dochter en een kleinkind van Reid geven dit jaar op 15 oktober het startschot. Die start is niet meer in Workum, maar vanwege de grootte van het evenement is het verhuisd naar Flevo Marina in Lelystad. Het is één van de vele wedstrijden die door Reid de Jong werden georganiseerd. Bij het grote publiek is hij waarschijnlijk het meest bekend van de jaarlijkse Strontrace. Reid de Jong had met de Singlehanded als doel, het solozeilen en het handelen van de boot door maar één persoon met minimaal motorgebruik te promoten. Alle jachten mogen meedoen, van het kleinste tot het grootste dat zeilend in de havens van het IJsselmeer, Markermeer, Wad en Noordzee kan aanmeren. Iedereen kan de traditionele Breilepel winnen, omdat het niet gaat om de snelheid, maar om het uitvoeren van alle bijzondere opdrachten onderweg.
Vanaf de start is de race verrassend, de vaarroute met opdrachten wordt dan pas bekend gemaakt. De zeilers moeten onderweg allerlei opdrachten uitvoeren, zoals onder andere stempels halen, selfies maken in verschillende havens en steden bij nacht en ontij, of een specifieke
boei ronden. ,,Wij bedenken elk jaar weer andere opdrachten. Dat houdt het voor ons leuk en de zeilers vinden het ook geweldig”, lacht Brattinga. Bovendien moet er nauwkeurig een logboek bijgehouden worden en een mooi geschreven verhaal levert punten op. De deelnemers krijgen een tracker mee aan boord, zodat ze tijdens de tocht door iedereen gevolgd kunnen worden. Het Sneker stel geniet er elk jaar weer van om dit te organiseren. Makkelijk is het niet, er moet veel worden geregeld, maar de voldoening is groot als alle zeilfanaten genieten. Brattinga en Sonnega zijn zelf ook zeilfanaten en weten wat de zeilers mooi vinden. Ze bedenken alles samen. Dat samen delen is verslavend. De deelnemers delen die passie. Vooraf is er veel gezelligheid onder de zeilers, die ervaringen uitwisselen, achteraf wordt er gezamenlijk geborreld en gegeten en bij de prijsuitreiking in februari wordt het nog eens dunnetjes overgedaan en zijn de verhalen af en toe een beetje sterker geworden. De anekdotes zijn legio, over een zeiler die van een stuk hout langs de route een nieuw roer zaagt, omdat het zijne is afgebroken, tot ‘zeilmeisje’ Laura Dekker die dankzij de Singlehanded haar nieuwe echtgenoot Sander Vogelenzang leerde kennen met wie ze nu de wereld bevaart met een educatief schip voor jongeren. Ook anderen zijn ‘gekoppeld’ via deze wedstrijd. De Singlehanded is grensverleggend en vooral leuk. ,,Als ik ieder jaar weer die blije gezichten zie: prachtig.”
(Bron: Bolswards Nieuwsblad, foto: Johan Vogelzang. Bijschrift: Frits Brattinga en Elly Sonnega uit Sneek zetten de traditie voort, samen met 75 deelnemers.)