Woensdag 18 oktober heeft het bestuur van de Vrouwen van Nu de heer Bearn Bilker uitgenodigd om een avond te komen verzorgen. Dit zou het vorige seizoen al, maar toen werd op het laatste moment afgezegd om begrijpelijke reden: een onderscheiding ‘Officier in de Orde van Oranje-Nassau’. Het lintje prijkte deze avond op het revers van z’n jasje. Bearn Bilker, oud-burgemeester van Kollumerland en Nieuw-Kruisland en Koningshuiskenner, kwam vertellen over de Koningen Willem I, II en III. In een koude Klameare (de kachel was stuk, red.) was een mooie groep leden aanwezig om een interessante avond te krijgen.
In het jaar 1815 wordt na een jarenlange onderdrukking van Frankrijk (Napoleon is verslagen) in Wenen besloten dat, Willem Frederik Prins van Oranje-Nassau de eerste Koning der Nederlanden wordt. Nederlanden betekent ook België en Luxemburg, maar de Belgen zijn het daar niet mee eens. Waar komt de hoofdstad? Er wordt besloten dat de Koning het ene jaar in Brussel woont en dan het andere jaar in Den Haag. Hoe actueel is dat nog met de vergaderingen van het Europees Parlement: Brussel/Straatsburg. Er is een grote kloof tussen de Belgen en Nederland: de taal, de economie (België is veel beter ontwikkeld) en het geloof: het Koninklijk huis is protestant en België is katholiek. Na een 10-daagse oorlog wordt in 1831 in het ‘Verdrag van Londen’ beslist dat België en Nederland worden gesplitst en beide een Koning krijgen. Luxemburg wordt in 1890 onafhankelijk van Nederland. Willem I was een workaholic. Hij spant zich tijdens zijn koningschap met name in om de economie weer tot bloei te brengen. Op zijn initiatief werden kanalen, straatwegen en spoorwegen aangelegd. Hij trouwt met zijn nicht Wilhelmina van Pruisen. Na haar overlijden wil hij met Gravin Henriëte d’Oultremont de Wégimont trouwen, maar dit mag niet, zij is geen prinses. Daarom treedt hij af zodat het huwelijk toch door kan gaan.
Zijn zoon Willem II is een vechtersbaas. Hij vecht mee bij de ‘Slag bij Waterloo’. Als dank daarvoor krijgt hij van de Nederlandse bevolking paleis Soestdijk aangeboden. Hij trouwt met de Russische grootvorstin Anna Paulowna. In het Europese Revolutie jaar 1848 zwicht Koning Willem II voor de wensen van een liberale oppositie en hij stemt in met de nieuwe Grondwet, dat regelt dat de macht van de Koning wordt ingeperkt en de volksvertegenwoordiging meer macht krijgt. Willem II zorgt onder andere voor: Godsdienst vrijheid en persvrijheid. Hij regeert tot z’n dood in 1849.
Na de pauze worden we getrakteerd op het leven van Willem III. Hij wil geen koning worden en vlucht naar Engeland. De minister zoekt hem op en vraagt hem om toch Koning te worden. Hij stemt er in toe en regeert 43 jaar. Een wispelturige en humeurige koning waar veel mensen bang voor zijn. Zijn bijnaam is Koning Gorilla. Hij trouwt met zijn nicht Sophie van Wurtemberg. Ze krijgen drie zonen en deze sterven allemaal voor hun vader. Het huwelijk is slecht, ze willen scheiden, maar dit wordt niet toegestaan, wel een scheiding van tafel en bed. Na het sterven van Sophie staat het koningshuis op uitsterven. Willem III vraagt om de hand van Paulina van Waldeck-Pyrmont. Deze weigert, maar haar zuster Emma, net 20 jaar, wil wel met Willem III (toen 61 jaar) trouwen. Zij kan Willem aan en heeft een goed huwelijk van 10 jaar met hem. Samen krijgen ze een dochter Wilhelmina en als haar vader overlijdt wordt Wilhelmina op 10-jarige leeftijd Koningin van Nederland. Haar moeder Koningin Emma is regentes tot Wilhelmina in 1898 op 18-jarige leeftijd klaar is om haar taak over te nemen.
Bearn Bilker kan geweldig vertellen met veel smeuïge anekdotes. Het lijkt droge stof, maar dat is het absoluut niet door de manier waarop Bilker het bracht. Bilker geeft tegenwoordig ook vooral over Emma lezingen. De vraag uit de zaal was dan ook volgend jaar maar weer te komen. Dat zegt genoeg. Na een groot applaus werd er afscheid genomen.
We hopen iedereen op donderdag 16 november weer te ontmoeten, we hebben dan onze stadsgenote Anne Marie Harder uitgenodigd, die komt vertellen over ‘de blinde musicus uit Workum’.
(Bron Friso)