Het overlijden van Jan Pieter Dykstra Hzn op 12 januari jongstleden op 77-jarige leeftijd zal voor velen als een schok zijn gekomen. Weliswaar was hij al geruime tijd ernstig ziek, maar dat zijn verscheiden zó snel zou komen, zal velen toch nog in onaangename zin hebben verrast.
Dykstra werd op 7 maart 1945 in It Heidenskip geboren. Op jeugdige leeftijd kwam hij met zijn ouders Workum wonen. Hier speelde zich ook zijn leven af. Dit ondanks het feit dat hij naast zijn dagelijks werk – onder meer in de zuivel – ook elders, zoals in Stavoren, heeft gewoond.
En inderdaad: hier speelde zich zijn leven af, ook nadat op 12 april 2017 zijn echtgenote Piety Scheltema hem was ontvallen. En dat leven bestond vooral uit literatuur, geschiedenis en journalistiek. We hoeven hier alleen te denken aan de uiterst gedegen verslagen van Feekeuring en het Tugen die hij ieder jaar in de Friso publiceerde. Alleen al om die reden, zullen wij hem als redactie missen.
Wat de geschiedenis betreft, denken we vooral aan zijn onophoudelijk ‘krewearjen’ voor Warkums Erfskip. Vooral de Tweede Wereldoorlog had zijn interesse en diverse publicaties van zijn hand herinneren daaraan. Van al deze zaken deed hij getrouw en vooral zeer leesbaar verslag in onze krant. Maar ook andere zaken op het historisch vlak ontsnapten niet aan zijn aandacht. Denk bijvoorbeeld aan zijn boek over de Sint Werenfriduskerk.
Jan Pieter heeft een lange stroom publicaties op zijn naam staan en het zal duidelijk zijn, dat in het korte bestek van een krantenstukje, verreweg het meeste ongenoemd moet blijven. Wat de literatuur betreft, vielen vooral zijn vertalingen van het werk van John Steinbeck op.
De literatuur had zijn hart. Al in de jaren zeventig stonden met regelmaat gedichten van zijn hand in de Lyrische Courant van de Leeuwarder Courant. Maar Jan Pieter Dykstra Hzn was een meester op vele wapens. Vooral ook zijn artikelen in de Friso hebben daarvan getuigd. Hij mag alles bij elkaar best een icoon van de stad Workum worden genoemd. Hij ruste in vrede. Jan Pieter heeft om met Bram Vermeulen te spreken een “steen in de rivier verlegd”.
(Bron Friso, waar hij ook zeer gemist zal worden!)