Voor de wind

Het was een stralende zomerse dag, de zon stond hoog aan de hemel, eigenlijk windstil. Straatmakers waren druk in actie in Workum. Er moest een stuk trottoir van geeltjes worden voorzien. Geen honderden meters maar toch wel met een lengte van een tiental meters.
De beide straatmakers stonden het karwei op te nemen. De oude bestrating was al weggehaald, de open ruimte voor een deel met zand opgevuld. Het ging er nu nog om de geeltjes vakkundig op hun plaats te leggen, zodat er weer een stukje trottoir een opknapbeurtje had gekregen.

Nog eens werd het te bestraten stuk bekeken. Toen ging één van de beide mannen naar het begin of eind van de zandvlakte. Draaide zich om en begon te lopen, bedoeling was elke stap één meter lang, om zo naar het andere eind van het karwei te gaan. Daarbij kon dan worden vastgesteld om hoeveel meter het ging. Er werd niet gekeken op een centimeter meer of minder, het ging er veel meer om dat de lengte van het te bestraten stuk ruwweg kon worden vastgesteld.

De ‘uitstapperij’ werd door een aantal Workumers gadegeslagen. Een van hen stond bekend als een man die bijzonder leuke uitdrukkingen kon plaatsen. Hij had alle voorbereidingen voor het straatwerk nauwkeurig gevolgd. De familie was in een winkel bezig zich in de kleren te zetten. Deze Workumer had de straat boven de winkel verkozen.

Toen hij het karwei tot en met het uitstappen had bekeken, keek hij even omhoog en toen zei hij tot de man, die het stapwerk had verricht: „Je had beter van de andere kant kunnen beginnen”.
Direct de vraag: ,,Maakt dat misschien verschil?”.
„Toch wel”, zei de opmerker, „dan had je voor de wind gehad”.
(Er was in heel Workum maar één man die in staat was dergelijke opmerkingen te plaatsen en dat was wijlen Meinte van der Weide.)