Hendrik Boersma roun troch de stêd mei it muzyk
Dat doe in wyt boesgroentsje hie as unifoarmtunyk
By it marsjearen koene him de bekkens net ûntglûpe
Hwant hy hie de tommen strak yn ’e learene strûpen
Stapte alsa prûstich oer de Wimerts lâns it publyk